Jane Austen: ,,Opactwo Northanger"

 Wydawnictwo: Oxford Education

 Język oryginału: angielski

 Tytuł oryginału: ,,Northanger Abbey"

 Przekład: Anna Przedpelska - Trzeciakowska

 Liczba stron: 240

 Seria ,,Klasyka Romansu"

Jaki miłośnik literatury, zwłaszcza płci pięknej, nie zna Jane Austen? Jest to angielska pisarka opisująca życie klasy wyższej tegoż kraju z początku XIX wieku. Fabuła jej ksiązek bardzo często dotyczy zamążpójścia, romansów i związanych z tym problemów społecznych. Utwory napisane przez tę autorkę to jednak nie tylko romanse, ale także prezentacja i obserwacja psychiki kobiet. Jane Austen znana jest między innymi z ,,Dumy i uprzedzenia", ,,Rozważnej i romantycznej" i ,,Perswazji". Dzieła te doczekały się wielu ekranizacji.

Katarzyna Morland to siedemnastoletnia córka pastora. Stosunkowo ładna, sympatyczna, uprzejma i przede wszystkim bardzo naiwna dziewczyna żyje w świecie przeczytanych książek i w zaciszu rodzinnego domu. Pewnego dnia wyrusza z zaprzyjaźnionym małżeństwem Allenów do uzdrowiska w Bath. Poznaje tam wielu ludzi i  śmiało nazywa ich przyjaciółmi. Są wśród nich rodzeństwo Henry i Eleonora Tilney, którzy proponują jej podróż do należącego do nich opactwa Northanger. Podniecona i rozochocona Katarzyna snuje różne wizje na temat mrocznych, gotyckich korytarzy, podziemnych lochów i straszliwych upiorów rodem z gotyckich powieści grozy, jakie uwielbia. Rzecz jasna, przyjmuje zaproszenie.

Wkrótce okaże się, kogo naiwna dziewczyna może nazwać prawdziwym przyjacielem, a kto ma wobec niej ukryte zamiary...

Obawiałam się nieco lektury ,,Opactwa Northanger". Martwiłam się nie tylko o to, iż po prostu romans nie przypadnie mi do gustu, ale także o fakt, że XIX-wieczny język jest inny niż dzisiejszy i może mnie zwyczajnie nużyć. Wszelkie obawy rozwiały się już przy pierwszej stronie - autorka w zabawny i nieco ironiczny sposób przedstawiła główną bohaterkę jako heroinę.

Warto napomknąć, że ,,Opactwo Northanger" to satyra - Jane Austen parodiuje powieści gotyckie. Co najlepsze, nie robi tego w sposób ani lekceważący, ani obraźliwy - co więcej, autorka sama zaczytywała się w tego typu utworach. Wykreowana przez nią Katarzyna Morland oraz jej nowopoznana przyjaciółka zaczytują się w dziełach takich jak ,,Tajemnice zamku Udolpho" pani Radcliffe, która to książka mnie, nawiasem mówiąc, zainteresowała. Punkt dla Austen i jej spostrzegawczości, ponieważ dostrzegła u ówczesnych niewiast wiarygodność i rzeczywistość powieści grozy.

Cenię sobie takie książki, w których autor nie traktuje czytelnika jak idioty. Nie wyjaśnia wszystkiego jak przedszkolakowi, nie tłumaczy, iż ,,krowa nie potrafi latać". Jane Austen owiała swoje dzieło nutką tajemniczości i pewne kwestie pozostawiła nie do końca wyjaśnione, tak, abyśmy mieli szansę sami trochę pogłówkować.

Poczucie humoru pisarki również sprzyja pozytywnemu odbiorowi lektury. Autorka pisze w sposób rześki, świeży, i mimo XIX-wiecznego języka - lekki. Nikogo nie idealizuje, a główna bohaterka jest, jak już wspomniałam, osobą bardzo naiwną, co można dostrzec na niemalże każdej stronicy. Są tu przedstawione skontrastowane zestawienia (John Thorpe i James Morland, Izabella Thorpe i Katarzyna Morland).

Któżby nie chciał uciec do świata, w którym królują wystawne bale, szykowne suknie, karoce i inteligentni dżentelmeni? Polecam!

Posted in angielska, Jane Austen, klasyka, kobieca, miłość, obyczajowa, XIX wiek